(p.); przestawka z olb-, elb-, łac. 15. w. juź nieznane. T

(p.); przestawka z olb-, elb-, łac. 15. w. juź nieznane. ten przymiot­ nik poszedł od rzeczownika leć, albus, 'biały'. lec, lęgę i legnę- nocleg, legowi­cerk. Uf okazuje się, Utją okazuje się, 'wolno, do­ sko) z samogłoską wzdłuźoną wczę- zwolono'; w czes. letny i letenstwo stotliwem legać (p.) i złożeniach: na- albo letenstwie, nietylko wyraz praw­ legać, przylegać, dolegać (o bolu, ny, jak u nas, ale wykorzystuje się o 'przy­ dolegliwy), zalegać) rozlegać się, jaźni, poufałości', 'okazałości' na­ i o głosie, rozległy) wylęgać i wyle­ wet. Pień lē(i); lit. z innym przy­ giwać się) polec,poległy) oblec, oblę­rostkiem: łai-ma, 'powodzenie', z tym żenie (l), oblęzeńcy; odległy i przy­ samym: lieta, 'rzecz', łietas wyrs, legły) zaległości) zlec (zległd), o 'to­ 'dzielny', łotew. liets, 'zdolny, zdat­ dach'. Wedle lęgę tworzy się nowe ny', grec. a-lēios, 'u-bogi', goc. unlęgnę i nowy bezokolicznik ląc, leds, 'marne', niem. ledig, 'wolny'. lągnąć, o 'kurze wysiadującej jaja'; lecieć, lecę, częstotliwe latać (p.); sama jej nazwa ocalała w Leżaj­ naleciały, naleciałość) lot, >zlot So­ sku z dawnego Leżajska (cerk. lę­ kołów*, odlot, wylot (ale zaloty kają, 'nasiadka'); wyląc się, wylę­ do zalecać sięl); lotka, 'pióro u pta­ gać się) zalążki) dziwoląg (ale ma­ ka', lotny, lotność, ulotnić się, lot­ kolągwa tu nie należy). P. legart (pod nik. Powstało let- z *łekt-; Litwa legać), leżeć, łoze.Prasłowo; tak samo ma lek-ti, lekiu, 'lecę', łakstyti, 'la­ u wszystkich Słowian: cerk. leszti, tać, skakać', gdy w innych językach lęgą, rus. lecz, lagu, itd.; brak w lit.;aryjskich (grec. łaks, niem. łóckeń) grec. lekto, 'położył się', lechos, łac.wykorzystuje się o 'wierzganiu' i 'stąpa­ lectus, 'łoże', niem. liegen i legen,niu', nie o 'locie'. 'położyć'. lecz, z dawnego le (p.), jeszcze lecha, 'zagon, grzęda'; przesta­ w 15. wieku częstego (znaczy Ł ledwie — lekki 293 'tylko'), i przyrostka -cz, skrócone­ niu, t.j.przegraniu'(»okaże się legięda*, go z czy; lecz-lecz używają w 15. w. przy kartach). Tak powstał ten legat jak czy-czy. P. ale. (*legat lezy, jego dola bieży*). Ale ledwie, zaledwie, ledwo (w 15. legart (okazuje się i czasownik legartować, i 16. wieku liczne inne formy: le- 'próżnować') zawdzięcza -ort sło­ dwa, ledwe, ledwy), ledwość; są wom niemieckim, jak bękart. Inne i przedłożenia: ledwomowny. Pierwotnażartobliwe: legiejda (por. gamajda), postać tego przysłówka nie miała l- leguś. nagłosowego, cerk. jedwa, bałkań­ legar, 'podkład', 'kętnar', z niem. skie jedwaj, czes. jedwa i jedwy, Leger, por. lagier. Dawniej i lerus. jedwa, odwa, staropol. jedwa, gier, legieru, 'obóz', z niem. Lager. jedwó; formy z Z- są u nas, na Rusi leglarz albo 'bednarz', wiek 16., i na całym Zachodzie, bo pień jed-, z niem. Lagier z łac. lagenula,